SATURUM

I.

SATURUM

Straboni SATYREUM, SATYRIUM Stephan. urbs Calabriae non longe a Tarento. Nunc vicus hortis amoenus, a Tarento 8. mill. pass. in Caeciam Neritum versus. Scribitur et Satyrum. Ferrar. Vide Servium in illud Georg. l. 2. v. 197.

Saltus, et saturi petito longinqua Tarenti.

Ex Stephano possit videri esse scribendum Σατύριον, qui ait esse χώραν πλησίον Τάραντος.

II.

SATURUM

in coloribus, Graece κατακορὲς, idem quod austerum, πικρὸν; cum videl. plus coloris inditur, quam luminis, tum enim fuscior et obscurior atque adeo tristior color evadit. Sic Saturae purpurae, verissimae videl. et meracius imbutae, seu ad plenum. Ut Iul. Capitolin. in Ciodio Albino c. 5. ait, Nam et bos albus purpureis ad plenum colorem cornibus natus est. H. e. cornibus colore ad plenum purpureis. Interdum vero, quia pleniori ac saturatiori colori etiam accedit lumen intensius ac vegetius, Saturum etiam vocatur, quod multum habet luminis, cum plurimo ac pleno colore: atque tum ab excitato non adeo dissidet. Sic αὐςτηρὸν et πικρὸν, austerum et amarum, tam tristibus dant et pleno colore saturis, quam floridô et acutô lumine excitatis: vide supra in voce Austerus, item Excitatus. Uti autem saturae et ebriae dicuntur lanae huiusmodi, sic eâdem metaphorâ potare colorem dicuntur. Solin. c. 23. ubi de Hispanis, Fucant vellera, ut ad ruborem merum opotent cocci venenum. Et Plin. l. 9. c. 38. de purpura tingenda, Quinis lana potat horis, rursusque mergitur carminata, donec omnem ebibat saniem. Vide Salmas. ad Capitolin. d. l. et et ad Solin. p. 268. 345.